برای تشخیص فیستول مقعد، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی معمولاً معاینه فیزیکی ناحیه مقعد را انجام می دهد و ممکن است آزمایش های اضافی مانند:

• آنوسکوپی یا پروکتوسکوپی برای تجسم داخل کانال مقعد


• تست های تصویربرداری مانند ام آر آی یا سی تی اسکن برای تعیین وسعت و محل مجرای فیستول


• فیستولوگرافی، که در آن یک رنگ به داخل دستگاه فیستول تزریق می شود تا به تجسم آن در اشعه ایکس کمک کند.

گزینه های درمانی فیستول مقعد:درمان فیستول مقعدی با هدف از بین بردن مجرای فیستول، جلوگیری از عود آبسه ها و حفظ عملکرد مقعد است. انتخاب درمان به عواملی مانند محل، پیچیدگی و شدت فیستول بستگی دارد. گزینه های درمانی رایج عبارتند از:۱. قرار دادن Seton:ستون ماده ای نخ مانند است که در مجرای فیستول قرار می گیرد تا به تخلیه هر گونه عفونت و باز نگه داشتن دستگاه کمک کند. این به فیستول اجازه می دهد تا به تدریج در طول زمان بهبود یابد. قرار دادن ستون اغلب برای فیستول های پیچیده یا پرخطر استفاده می شود.۲. فیستولوتومی:در این روش جراحی، مجرای فیستول باز شده و به طور کامل تخلیه می شود. این روش معمولاً برای فیستول های ساده یا سطحی که دارای یک راه بدون انشعاب هستند انجام می شود.۳. فیستولکتومی:فیستولکتومی شامل برداشتن کل مجرای فیستول با جراحی است. این روش از فیستولوتومی گسترده تر است و ممکن است برای فیستول های پیچیده یا عود کننده توصیه شود.۴. روش لیفت:روش LIFT (بسته شدن مجرای فیستول بین اسفنکتریک) شامل شناسایی و بستن دهانه داخلی مجرای فیستول برای ارتقاء بهبود است. این تکنیک برای انواع خاصی از فیستول های ترانس اسفنکتریک یا سوپر اسفنکتریک بالا موثر است.۵. تزریق فیبرین سیلانت:تزریق فیبرین سیلانت شامل تزریق یک ماده چسب مانند زیست سازگار به مجرای فیستول برای بسته شدن آن و بهبود بهبود است. این روش کم تهاجمی برای موارد منتخب فیستول مقعدی مناسب است.
در پارسینه پلاس بیشتر بخوانید