درمان آبسه مقعدی معمولاً شامل تخلیه آبسه برای برداشتن چرک و تسکین درد و تورم است. علاوه بر زهکشی، در صورت وجود شواهدی از عفونت باکتریایی یا اگر آبسه شدید باشد، ممکن است آنتی بیوتیک نیز تجویز شود. آنتی بیوتیک های رایج مورد استفاده برای آبسه مقعدی عبارتند از:

مترونیدازول بهترین دارو آبسه مقعدی:

این آنتی بیوتیک در برابر باکتری های بی هوازی که معمولاً در آبسه ها یافت می شوند موثر است.

سیپروفلوکساسین برای آبسه مقعد:

این آنتی بیوتیک اغلب در ترکیب با مترونیدازول برای ارائه پوشش وسیع الطیف استفاده می شود.

کلیندامایسین دارو آبسه مقعدی:

این آنتی بیوتیک در برابر طیف وسیعی از باکتری ها موثر است و اغلب به عنوان جایگزینی برای بیمارانی که به پنی سیلین حساسیت دارند استفاده می شود.
پیروی از توصیه های پزشک در مورد استفاده از آنتی بیوتیک ها و تکمیل دوره کامل درمان برای اطمینان از ریشه کن شدن کامل عفونت بسیار مهم است.
داروهای تسکین دهنده درد مانند استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (ادویل) نیز ممکن است برای کمک به مدیریت درد و ناراحتی مرتبط با آبسه توصیه شوند.
بیشتر بخوانید: آبسه مقعد در بارداری چگونه است؟

بهترین آنتی بیوتیک های با نسخه و بدون نسخه آبسه مقعد
آنتی‌ بیوتیک‌ های تجویزی برای درمان آبسه‌ های مقعدی توصیه می‌ شوند تا به مبارزه با عفونت‌های باکتریایی و جلوگیری از عوارض کمک کنند.
آنتی بیوتیک های بدون نسخه معمولا برای درمان آبسه مقعدی توصیه نمی شوند، زیرا ممکن است در درمان عفونت به اندازه کافی موثر نباشند. مهم است که با یک متخصص آنورکتال مشورت کنید تا مناسب ترین آنتی بیوتیک تجویزی را بر اساس ویژگی های خاص آبسه تعیین کند.

۱٫ آمپی سیلین سولباکتام (Unasyn)
آمپی سیلین سولباکتام ترکیبی از یک مهارکننده بتالاکتاماز با یک پنی سیلین است. این ماده در سنتز دیواره سلولی باکتری در حین تکثیر فعال تداخل می کند و باعث فعالیت باکتری کشی علیه ارگانیسم های حساس می شود. هنگامی که بیمار قادر به مصرف داروی PO نیست، به عنوان جایگزینی برای آموکسی سیلین استفاده می شود. آمپی سیلین سولباکتام پوست، فلور روده و بی هوازی را پوشش می دهد. برای پاتوژن های بیمارستانی ایده آل نیست.

۲٫ ایمی پنم-سیلاستاتین (پریماکسین)
ایمی پنم-سیلاستاتین باید به صورت تجربی برای بیماران شدیدتر در بخش مراقبت های ویژه (ICU) استفاده شود. نتایج کشت چرک یا خون و حساسیت، زمانی که در دسترس باشد، باید راهنمای انتخاب آنتی بیوتیک باشد. بیماری های مستعد کننده و همراه نیز ممکن است انتخاب تجربی آنتی بیوتیک را هدایت کنند.
مشاهده مطلب کامل